Τα ινομυώματα αποτελούν τους πιο συχνούς καλοήθεις όγκους του γυναικείου αναπαραγωγικού συστήματος. Προέρχονται από τους λείους μύες του σώματος της μήτρας .
ΙΝΟΜΥΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ
Τα ινομυώματα προκαλούν συμπτώματα, ανάλογα με το μέγεθός τους και τη θέση τους. Ακόμα και μικρού μεγέθους ινομυώματα, που βρίσκονται εξολοκλήρου μέσα στο ενδομήτριο και λέγονται υποβλενογόνια ή ενδοτοιχωματικά ινομυώματα που προβάλουν πάνω από 50% στο ενδομήτριο, μπορούν να προκαλέσουν μηνομητρορραγίες(αιμορραγίες στην περίοδο ή στη μέση του κύκλου), που πολλές φορές έχουν ως αποτέλεσμα, ακόμα και τη βαρειά συμπτωματική αναιμία.
Τα ενδοτοιχωματικά ινομυώματα, που είναι αυτά που βρίσκονται εξολοκλήρου στο τοίχωμα της μήτρας και τα υπορογόνια που προβάλλουν προς τα έξω του ορογόνου χιτώνα της , προκαλούν συμπτώματα μονάχα, όταν μεγαλώσουν πολύ σε μέγεθος. Το βασικό σύμπτωμα μεγάλων ινομυωμάτων είναι ο πόνος, ο οποίος κάποιες φορές μπορεί να οφείλεται και στην υαλωειδή τους εκφύλιση, στην οποία πολλές φορές συμβάλλουν και ορμονικοί παράγοντες. Τέλος, μεγάλα τέτοια ινομυώματα, μπορούν να προκαλέσουν και συμπτώματα, μέσω πίεσης γειτονικών οργάνων όπως συχνοουρία, απόφραξη ουρητήρων, πόνο στις επαφές, δυσκοιλιότητα, ακόμα και ειλεό.
Τις περισσότερες φορές πάντως τα ινομυώματα είναι ασυμπτωματικά και σε αυτή την περίπτωση χρήζουν απλής παρακολούθησης. Το ρίσκο κακοήθους εξαλλαγής τους είναι πολύ μικρό.
Διαγιγνώσκονται με τον κολπικό υπέρηχο σε έναν απλό γυναικολογικό έλεγχο. Σε παρουσία πολλαπλών ινομυωμάτων με αμφιβολίες για τη θέση τους και ειδικά πριν την απόφαση της οδού που θα χρησιμοποιηθεί για τη χειρουργική τους αφαίρεση (λαπαροσκοπικά, υστεροσκοπικά ή ανοιχτά), η μαγνητική τομογραφία, μπορεί να δώσει χρήσιμες πληροφορίες.
Το πότε ένα ινομύωμα θα πρέπει να αφαιρεθεί και πότε όχι , όταν είναι ασυμπτωματικό, σε ένα ζευγάρι που εμφανίζει υπογονιμότητα, είναι ένα θέμα, το οποίο έχει αναλυθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό και υπάρχουν μάλιστα πολλές αντικροούμενες μελέτες.
Ινομυώματα ενδοτοιχωματικά ή υπορογόνια, για τα οποία υπάρχει ισχυρή υποψία πως είναι υπεύθυνα για την απόφραξη μιας σάλπιγγας, σε κατά τα άλλα νεαρές γυναίκες, χωρίς άλλους επιπρόσθετους λόγους υπογονιμότητας και που θα επιθυμούσαν να προσπαθήσουν για κάποιο διάστημα , μετά την αφαίρεση, να μείνουν έγγυες με φυσικό τρόπο, καλό θα ήταν να αφαιρούνται χειρουργικά. Ο πιο κατάλληλος τρόπος αφαίρεσης τους είναι η λαπαροσκόπηση, μιας και έχει την πιο γρήγορη αποκατάσταση και το καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα.
Σε περίπτωση, που υπάρχουν όμως και επιπρόσθετοι παράγοντες ή απόφραξη και των δυο σαλπίγγων, η εξωσωματική είναι η ενδεδειγμένη θεραπεία.
Το αν ένα ινομύωμα θα πρέπει να αφαιρείται πριν απο μια εξωσωματική, είναι ένα σύνθετο ερώτημα το οποίο πρέπει να απαντάται μονάχα κατά περίπτωση.
Κατά γενικό κανόνα ένα υποβλενογόνιο ινομύωμα ή ένα ενδοτοιχωματικό που προβάλει πάνω από 50% στην κοιλότητα της μήτρας, καλό είναι να αφαιρείται, καθώς υπάρχει συγκεκριμένη έρευνα που αποδεικνύει πως μπορεί να μειώσει τις πιθανότητες εμφύτευσης ενός εμβρύου, τόσο στην προσπάθεια φυσικής σύλληψης, όσο και στην εξωσωματική, ενώ αυξάνει και τις πιθανότητες αποβολής. Τα ινομυώματα αυτά πρέπει να αφαιρούνται με υστεροσκόπηση. Η υστεροσκόπηση έχει τόσο διαγνωστικό χαρακτήρα σε περιπτώσεις αμφιβολίας της ακριβής θέσης ενός ινομυώματος, όσο και θεραπευτικό.
Μεγάλα υποβλενογόνια ινομυώματα αφαιρούνται πιθανότατα υστεροσκοπικά ,σε ένα στάδιο, όταν είναι κάτω από 2.5 εκ . Για ινομυώματα πάνω από 2.5 εκ όμως, η αφαίρεση τους είναι πολύ πιθανό να χρειαστεί να γίνει σε δυο στάδια και η γυναίκα πρέπει να ενημερώνεται εκ των προτέρων για αυτό. Οι αγωνιστές GNRH σε περιπτώσεις σαν και αυτές , μπορούν να βοηθήσουν στη σμίκρυνση του μεγέθους ενός ινομυώματος, με σκοπό την αφαίρεση του, σε ένα στάδιο.
Για ινομυώματα, που προβάλλουν μόνο κατά ένα μέρους τους στην κοιλότητα της μήτρας είναι πολύ σημαντική η προεγχειρητική διάγνωση για τη σωστή επιλογή του χειρουργείου. ‘Οταν το μεγαλύτερο μέρος αυτών είναι υποβλενογόνιο , τότε με τη σωστή τεχνική μπορούν να αφαιρεθούν υστεροσκοπικά , ενώ αν το μεγαλύτερο μέρος τους είναι ενδοτοιχωματικό και η αφαίρεση τους κριθεί απαραίτητη, η λαπαροσκοπική προσπέλαση, μπορεί να χρειαστεί.
Για ενδοτοιχωματικά ή υπορογόνια ινομυώματα , η αφαίρεση τους για λόγους υπογονιμότητας κρίνεται σκόπιμη, μόνο αν αυτά είναι πάνω από το όριο των 5 εκ . Σε συγκεκριμένες μελέτες έχει βρεθεί , πως μπορούν να επηρεάσουν τη συσπαστικότητα της μήτρας και να επιδράσουν έτσι στις πιθανότητες εμφύτευσης κατά την εμβρυομεταφορά. Κάθε περίπτωση όμως, πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μοναδική, μιας και η ηλικία της γυναίκας , προηγούμενα χειρουργία , AMH κοκ , μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στην απόφαση.
Γενικότερα η λαπαροσκοπική αφαίρεση των ινομυωμάτων έχει πλεονεκτήματα σε σχέση με την ανοιχτή τομή, σε περιπτώσεις όμως που υπάρχει υποψία κακοήθειας , πρέπει να αποφεύγεται ή να γίνεται μόνο μέσα σε ειδική σακούλα , με την οποία ελαχιστοποιείται η διασπορά.
Το τι ακριβώς θα πρέπει να γίνει με ένα ινομύωμα , όταν το πρόβλημα είναι η υπογονιμότητα, είναι μια απόφαση που απιτεί ειδικές γνώσεις και πρέπει να λαμβάνεται σε κάθε περίπτωση ξεχωριστά. Στην Pelargos IVF, έτσι αντιμετωπίζουμε το κάθε υπογόνιμο ζευγάρι.
Για περισσότερες πληροφορίες που αφορούν τη φιλοσοφία της Pelargos IVF, καθώς και τις υπηρεσίες IVF που προσφέρει, επισκεφθείτε τη σελίδα μας: Φιλοσοφία, Υπηρεσίες IVF.
